Związek Kynologiczny w Polsce jest najstarszą polską organizacją zrzeszającą kynologów. Początki założenia Związku sięgają 1918 roku. Po latach samodzielnej organizacji, powstawania różnych klubów ras, w 1935 roku powstał Międzyklubowy Komitet Kynologiczny będący zrzeszeniem owych klubów. W końcu w 1939 roku, ówczesny Polski Kennel Klub został przyjęty do FCI, Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (Fédération Cynologique Internationale). Od 1948r. działalność Polskiego Kennel Klubu oraz członkostwo w FCI kontynuowane jest już przez Związek Kynologiczny w Polsce i trwa do dziś dnia. Związek Kynologiczny w Polsce jest organizacją, która spośród wszystkich polskich stowarzyszeń, przykłada największą uwagę do warunków w hodowli oraz dobrostanu psów. Żeby szczenięta dostały metryki, muszą przejść wcześniej kontrolę miotu, która odbywa się w hodowli. Wszystko opisywane jest w protokole miotu. ZKwP prowadzi również kontrole hodowli, sprawdzając starannie warunki panujące w siedzibie hodowli, również wszystko zaznaczając w dokumentach. Każdy pies, który jest dopuszczony do hodowli, najpierw musi zdobyć uprawnienia hodowlane, a od 2023 r., obowiązkowo musi mieć zrobione badanie profilu DNA. Standardem również jest, że hodowcy badają swoje psy pod kątem chorób najczęściej występujących w danej rasie - i co ważne, nie dopuszczają do rozrodu psów chorych. Również hodowcy między sobą przed zgodą na udostępnienie swojego reproduktora do krycia, wymagają takich badań.

Zazwyczaj to właśnie cena wśród zainteresowanych ma decydujący wpływ na kupno psa. Chociaż cena jest ważna, zachęcam aby kierować się przede wszystkim zdecydowanie ważniejszymi rzeczami: zdrowiem psów i badaniami jakie mają wykonane rodzice, kondycją szczeniąt i tym jak były odchowane / socjalizowane, warunkami hodowli, charakterem psów itd. :) Cena jest zależna od naprawdę wielu czynników. Zaczynając od samego początku, czyli od wybrania psa do hodowli, przez wyrobienie uprawnień hodowlanych, badania, wystawy, po krycie (a im pies jest bardziej utytułowany, ma w rodowodzie bardziej znanych i cenionych przodków co za tym idzie bliższych wzorcowi rasy, tym cena takiego krycia jest po prostu wyższa). Koszty samej opieki weterynaryjnej czyli podstawowych szczepień, odrobaczenia, chipowania, badania klinicznego oraz nagłych zachorowań np. leczenia biegunki w przypadku jednego miotu, sięgają zazwyczaj rzędu kilku tysięcy złotych. Dokumentacja potrzebna z ZKwP, wyżywienie miotu, czyli tak naprawdę same podstawy - to wszystko również trochę kosztuje. Nie wspominając już o tym, ile czasu, serca, pracy oraz łez poświęca się przy odchowaniu miotu, bo przecież hodowla to naprawdę milion różnych emocji. I tych dobrych, ale również tych smutnych, gdy czasem nie idzie coś po naszej myśli. Dlatego też mając na uwadze to wszystko, cena psa rasowego z udokumentowanym pochodzeniem, jest wysoka. W naszej hodowli, cena samoyedów wynosi 5000 zł, a pudli królewskich 8000 zł. Cena dotyczy szczeniąt nie do hodowli.

SAMOYED Każdy pies dopuszczony do rozrodu obowiązkowo ma robione RTG stawów biodrowych (HD) z wpisem do rodowodu u uprawnionego do tego weterynarza, aby wykluczyć dysplazję bioder. Biodra wolne od dysplazji oznaczone są HD-A. Samoyedy w naszej hodowli przechodzą również certyfikowane badanie wzroku aby wykluczyć choroby dziedziczne. PUDEL DUŻY U naszych pudli, podobnie jak u samoyedów, wykonujemy RTG stawów biodrowych. Dodatkowo mają wykonywane badania genetyczne w celu wykluczenia chorób dziedzicznych, w laboratorium Laboklin. Pakiet, który wykonujemy u naszych psów obejmuje choroby: DM - mielopatia degeneracyjna vWDI - choroba von Willebranda rcd4-PRA - postępujący zanik siatkówki (dystrofia pręcików typu 4) NEWS - encefalopatia poporodowa z drgawkami prcd-PRA - postępujący zanik siatkówki

Szczenię wyjeżdżając z naszej hodowli ma minimum 8-9 tygodni, jest po przeglądzie miotu ZKwP, przeglądzie weterynaryjnym oraz posiada metrykę ZKwP upoważniającą do wyrobienia czteropokoleniowego rodowodu w wybranym przez siebie lokalnym oddziale ZKwP. Wyposażone jest też w aktualną książeczkę zdrowia, jest zaszczepione i odrobaczone stosownie do wieku, a także zachipowane chipem od bazy Safe Animals. Wyjeżdżając z hodowli, w momencie odbioru pieska, podpisywana jest umowa kupna-sprzedaży.

Tak, nic nie stoi na przeszkodzie. :) Musimy jednak wiedzieć o tym jako Hodowcy wcześniej, ponieważ szczenię wyjeżdżając za granicę musi spełnić trochę inne warunki, niż gdy wyjeżdża do nowego domu w Polsce. Pies musi posiadać paszport z szczepieniem przeciw wściekliźnie oraz być po 21 dniach kwarantanny od dnia szczepienia - według prawa dopiero po 21 dniu szczepienie zaczyna być ważne. Aby wykonać szczepienie p. wściekliźnie, szczenię musi być wcześniej zaszczepione p. chorobom zakaźnym oraz mieć minimum 12 tygodni. W zależności od kraju, do którego wyjeżdża pies, musi być też czasem wykonane dodatkowe odrobaczenie, miareczkowanie itd.

Szczenię rasy samoyed i pudel królewski, może opuścić hodowlę po 8 tygodniu życia, będąc już pierwszy raz zaszczepione, kilkukrotnie odrobaczone i po przeglądzie miotu w Związku Kynologicznym w Polsce.

Samoyedy są spostrzegane jako uśmiechnięte, puchate misie. Wygląd jest trochę ich przekleństwem. Wiele ludzi zwracając uwagę tylko na to, zapomina lub nie wie, że to psy pierwotne lubiące mieć swoje zdanie. Zatem - jakie są samoyedy? To bardzo przyjazne, uwielbiające człowieka psy. Nawet we wzorcu rasy jest wzmianka o tym, że nie mogą wykazywać agresji do ludzi. Należy jednak pamiętać, że są to psy pierwotne, na co nie bez powodu kładę tu tak bardzo nacisk. Samoyedy są z natury uparte; potrafią wybrać to, co jest ciekawsze od właściciela. Spuszczone ze smyczy na spacerze, mogą pobiec za np. zwierzyną, przywołanie puszczając mimo uszu. Istotne jest tutaj przekupywanie ich.. smaczkami :) Znane są też ze swoich umiejętności wykopaliskowych - tak, tak. W ogrodzie potrafią być niczym koparka. Znudzone, pozostawione same na tymże ogródku, bez problemu przeskoczą płot - ku przygodzie! Dlatego ważne jest aby zapewnić psu zajęcie - nie tylko ruch, ale również ćwiczenia i gry umysłowe typu maty węchowe, lickimaty, zabawki od Niny Ottosson etc. Na pewno zastanawiając się nad samoyedem, trzeba pamiętać, że do cichych psów nie należą. Uwielbiają wokalizować i szczekać informując wszystkich o swoim jestestwie. Głos samoyedów jest zazwyczaj wysoki, hałaśliwy, a dla osób nieprzyzwyczajonych - denerwujący. Dość już o wadach - jeśli Ci niestraszne szczekanie oraz ich umiejętności kopania tuneli do Australii, wiedz, że to fantastyczne, rodzinne psy, których uśmiechnięte pyski sprawiają, że nie da się na nie gniewać zbyt długo. Towarzystwo człowieka jest wpisane w ich geny - już na Syberii były wykorzystywane jako psy - opiekunki oraz psy ogrzewające koczownicze ludy. Oprócz tego były oczywiście używane jako psy zaprzęgowe, pracujące, dlatego ruch dla nich jest wysoko wskazany. Doskonale sprawdzą się w canicrossie, bikejoringu, dogtrekkingu no i naturalnie mushingu (czyli psich zaprzęgach). Nie są to psy, które będą osiągały spektakularne wyniki w sportach typu agility - ale dla zabawy i w ramach aktywności z psem, dlaczego nie! :)

Nie. Żaden pies nie jest hipoalergiczny. Sierść samoyeda składa się z dwóch warstw - podszerstka oraz włosa okrywowego. Podszerstek wypada wraz lub dwa razy w roku. Dla alergika może być to wyjątkowo podrażniające. Warto zaznaczyć, że alergia to bardzo indywidualna sprawa i może być tak, że jeden osobnik tej rasy będzie uczulał, a drugi już nie. Tak samo rasa X może uczulać, a rasa Y już nie. Ponadto - alergenem uczulającym nie jest włos, a białko znajdujące się w nim i przede wszystkim w ślinie, naskórku, moczu i gruczołach potowych oraz łojowych u psa.

Ruch dla samoyeda wpisany jest w geny. Pierwotnie były używane jako psy zaprzęgowe, pracujące, dlatego ruch dla nich jest wysoko wskazany. Doskonale sprawdzą się w psich sportach, takich jak: canicross, bikejoring, dogtrekking oraz naturalnie w psim zaprzęgu. Należy pamiętać, że ruch trzeba dostosowywać do wieku psa. Szczenię nie może wykonywać takiego wysiłku fizycznego, jak dorosły pies. W okresie intensywnego rozwoju, wzrostu powinno się unikać biegania, czy biegania przy rowerze. Natomiast (najbezpieczniej) po 12 miesiącu życia, śmiało można rozpocząć z samoyedem sporty zaczynając od krótszych, po dłuższe dystanse.

Częstą rzeczą, która spędza sen z powiek właścicielom samoyedow, jest pielęgnacja sierści. Tak naprawdę nie jest to aż tak straszne, jak się wydaje. Kluczem do sukcesu jest regularność i dokładność. Szata samoyeda składa się z dwóch warstw: długiego włosa okrywowego oraz miękkiego, gęstego podszerstka, który chroni psa przed wyziębieniem, a także stanowi ochronę przed upałem. Z tego powodu, absolutnie nie wolno strzyc sierści samoyeda. Można obcinać ją przy łapkach oraz gdy jest za długa tylko pomiędzy opuszkami łap, aby pies nie ślizgał się na podłodze. Jeśli zaistnieje potrzeba, można również przycinać samoyedom sierść w intymnej okolicy w celu zachowania higieny np. przy biegunce. Sierść powinno szczotkować się minimum raz w tygodniu, zwłaszcza w okresie intensywnego linienia, który może przypadać raz lub dwa razy w roku. Nie powinno szczotkować się sierści na sucho – powoduje to elektryzowanie się włosa i jego łamanie. Przed przystąpieniem do czesania, należy spryskać sierść odżywką w aerozolu. Najlepiej kąpać psa raz na 3-4 miesiące. Nieprawdą jest, że częstsze kąpiele szkodzą sierści. Kąpiel w odpowiednich kosmetykach i dokładne wysuszenie psa jest bardzo regeneracyjne i odżywcze dla psiego włosa. Po kąpieli nie wolno pozostawić psa mokrego, by wysechł sam. Może to spowodować tzw hot spoty, czyli odparzenia skóry, a także dalsze kołtunienie się i filcowanie. Sierść należy wysuszyć dokładnie; najlepszym sposobem jest wysuszenie psa suszarką, ale uwaga! Nie zwykłą, ludzką, która bardzo szybko się spali, tylko jednosilnikową lub (zalecane zwłaszcza dla bardziej puszystych psów) dwusilnikową dmuchawą groomerską. Taki jednorazowy wydatek pozwala na zaoszczędzenie czasu i siły, a także pozwala na dokładne wysuszenie sierści. Czy oznacza to, że po każdej wizycie psa w stawie, kałuży czy po prostu po deszczu, należy panikować i psa wysuszyć? Nie. W czasie kąpieli psa myje się dokładnie do samej skóry. Natomiast jeśli pies np. zmoknie na deszczu, to sierść od razu nie przemoknie do tzw. ,,suchej nitki". Mokry jest tylko włos okrywowy. Na tym polega różnica, dlaczego po kąpieli samoyed nie może wyschnąć sam, a dlaczego po deszczu może ;) Warto wspomnieć też o tym, że nieprzyzwyczajanie psa do pielęgnacji już od wieku szczenięcego, jest sporym błędem. Często świeżo upieczeni właściciele szybko rezygnują, gdy pies nie daje się wyszczotkować, podgryza, wierci się etc. Wprowadzanie elementu regularnej pielęgnacji już od małego rozwiązuje wiele problemów w przyszłości, chociażby ułatwia wizytę u groomera lub przymusową wizytę w wannie po wyjątkowo brudnym spacerze. :)

Jak każdy sfrustrowany, znudzony i pozostawiony sam sobie pies, samoyed może być.. destrukcyjny ;) Może poobgryzać drewniane meble, kapcie, ściany, drzwi.. Ale tak jak napisałam - gryzienie wynika zazwyczaj z nudy. Jeśli pies ma zapewniony ruch, towarzystwo, wysiłek fizyczny, ale też umysłowy, nie powinien niszczyć. Przed wyjściem do pracy, najlepiej psa porządnie wybiegać i zmęczyć, a przez cały dzień powinien po prostu odpoczywać. W przypadku szczeniąt, w okresie wymiany zębów może być wzmożona chęć obgryzania, na co też trzeba zwrócić uwagę i zapewnić im gryzaki.

Pudle królewskie to psy zazwyczaj spostrzegane jako spokojne, majestatyczne psy leżące na kanapie ze złożonymi łapkami. Jednakże ludzie zapominają, że pierwotnie były to psy pracujące i myśliwskie! Pudel kocha pracę z człowiekiem i musi mieć zapewnione zajęcie. Są bardzo inteligentne, aktywne, żywiołowe i uwielbiają ruch. Doskonale sprawdzą się w różnych psich sportach. To niesamowite, jak bardzo elastyczne są pod tym kątem; od psa wystawowego przez agility, obedience, dog frisbee, po polowanie na ptactwo. Pudle do nowych i nieznanych im osób są przyjazne, ale podchodzą z dystansem. Raczej są psem jednego człowieka. Tolerują inne psy, ale najlepiej czują się w towarzystwie swojej rasy. Jeśli zachowanie psa im się nie spodoba, nie będą miały oporów aby o tym zakomunikować.

Grooming jest nieodłącznym elementem życia pudla i bardzo ważna jest regularność. Dobrze wprowadzona nauka pielęgnacji od szczeniaka (którą już powinien rozpocząć hodowca od pierwszych tygodni życia pieska), bardzo ułatwia późniejszą pracę z sierścią. Ludzie widząc pudla wpadają zwykle w przerażenie kiedy przychodzi kwestia pielęgnacji. Kluczem do sukcesu jest jednak dbanie o włos w domu i regularne wizyty u groomera (jeśli samemu nie ma się takich możliwości). W krótszej fryzurze, powinien być kąpany i strzyżony minimum raz w miesiącu. Po kąpieli pudel zawsze musi być dokładnie wysuszony! Inaczej prędko zrobią się kołtuny, potem filc, beton.. I wtedy nie ominie nas niestety strzyżenie do zera. Sierść pudla nie linieje, dlatego trzeba ją regularnie pielęgnować aby nie doprowadzić do kołtunów. Bardzo dobrze jest znaleźć groomera, który poprowadzi psa. Pomiędzy kąpielami sierść nie powinna być wyczesywana na sucho – powoduje to łamanie włosa. Jeśli jest taka konieczność, aby przeczesać psa, czesać należy tylko i wyłącznie uprzednio spryskując psa odżywką. Najlepiej wyczesywać psa na mokro, po kąpieli, a przed suszeniem. Także w czasie suszenia. Uwaga! W czasie wymiany włosa ze szczenięcego na dorosły, może pojawiać się bardzo dużo kołtunów. Trzeba uzbroić się w cierpliwość, szczotki, odżywki i.. regularnie czesać! FRYZURY Najbardziej popularną fryzurą wystawową jest continental clip (w Polsce tzw. lew). historyczne odbicie fryzury pierwotnej fryzury pudla. Równie popularną i najczęściej spotykaną fryzurą pudla jest puppy clip, przeważnie jest to też pierwsza wystawowa fryzura psa, najczęściej utrzymywana do około 12 / 14 miesiąca, potem zamieniana w continental clip lub english saddle clip, a także w modern clip (czyli tzw. nowoczesna) Równie częstą jest terrier clip (znana też jako german lub federal). Może występować z ogolonymi uszami i ogonem, ale nie zawsze. W rzeczywistości jednak wszystko jest mniej skomplikowane i psy, które nie są wystawowe, są po prostu strzyżone na krótko lub zależnie od preferencji właściciela. Sierść pudla bardzo szybko odrasta, więc jest tu bardzo duża dowolność.

Czytając różne artykuły w internecie, najczęstszą odpowiedzią na pytanie: jaka rasa psa jest odpowiednia dla alergika, pada hasło: pudel. Nie jest to jednak prawda. Żaden pies nie ma właściwości hipoalergicznych, a pudlom taka łatka została doczepiona dzięki sierści, która nie posiada podszerstka, jak np. samoyedy. Co to oznacza? Sierść pudli nie wypada, co jest często interpretowane jako znak, że pies jest idealny dla alergika. Warto zaznaczyć, że alergia to bardzo indywidualna sprawa, a alergenem uczulającym nie jest włos, a białko znajdujące się w nim i przede wszystkim w ślinie, naskórku, moczu i gruczołach potowych oraz łojowych u psa. Pies rasy X może powodować większą alergię, a pies rasy Y może jej w ogóle nie powodować.